ภาษาพูด ภาษาเขียน

ภาษาพูด เป็นภาษาที่ใช้ติดต่อสื่อสารกันอย่างไม่เป็นทางการ เพื่อความเข้าใจได้อย่างรวดเร็วจึงไม่ค่อยคำนึงถึงความถูกต้องทางหลักภาษามากนัก มักใช้คำสแลง คำตัด คำทับศัพท์ภาษาต่างประเทศ คำภาษาถิ่น ฯลฯ ภาษาพูดนิยมใช้ติดต่อสื่อสารกันกับคนสนิทหรือคนใกล้ชิด เพื่อสร้างความเป็นกันเองในหมู่เพื่อนฝูง ในครอบครัว ในที่ทำงาน การใช้ภาษาพูดที่ดีควรใช้ภาษาที่สุภาพ และควรคำนึงถึงกาลเทศะและบุคคล ภาษาพูดมักใช้ในโอกาสต่าง ๆ เช่น การสนทนาระหว่างบุคคล การสัมภาษณ์ การค้าขาย การโต้วาที การอภิปราย หากเป็นงานเขียนมักปรากฏในการเขียนฝากข้อความ การเขียนจดหมายถึงคนสนิท การเขียนสั่งอาหาร การเขียนนวนิยาย การเขียนเรื่องสั้น การเขียนพาดหัวข่าว การเขียนบทความลงคอลัมน์ในนิตยสารต่าง ๆ และสื่อสังคมออนไลน์

ภาษาเขียน เป็นภาษาที่ใช้สื่อสารอย่างเป็นทางการ ต้องคำนึงถึงการใช้ภาษาให้ถูกต้องตามแบบแผนของหลักภาษา ใช้คำที่สุภาพ เหมาะสมกับบุคคลและกาลเทศะ ไม่ใช้คำฟุ่มเฟือย กระชับและไม่เล่นคำมากเกินไป มักใช้ในการเขียนมากกว่าการพูด ส่วนใหญ่จะปรากฏในงานเขียนที่เป็นทางการ เช่น การเขียนบทความทางวิชาการ รายงานวิชาการ หรือสารคดี การเขียนจดหมายกิจธุระหรือจดหมายทางราชการ การเขียนตำราหรือหนังสือเรียน ฯลฯ หรืออาจปรากฏในการพูด เช่น การกล่าวรายงาน การกล่าวปาฐกถา